Η σύγχρονη επιστήμη επιμένει πάνω στο δόγμα της εξέλιξης αλλά το ίδιο συμβαίνει και με την ανθρώπινη λογική και τη "μυστική δοξασία" και η ιδέα επιβεβαιώνεται από τους αρχαίους θρύλους και μύθους, ακόμα και από την ίδια τη Βίβλο, αν μπορεί κανείς να διαβάσει πίσω από τις γραμμές. Βλέπουμε ένα λουλούδι να αναπτύσσεται σιγά-σιγά από το μπουμπούκι του και το μπουμπούκι από το σπόρο. Αλλά από πού προέρχεται αυτός ο τελευταίος με το προκαθορισμένο πρόγραμμα της φυσικής μεταμόρφωσης και με τις αόρατες, επομένως πνευματικές, δυνάμεις του; Η λέξη εξέλιξη μιλάει από μόνη της. Ο σπόρος της τωρινής ανθρώπινης φυλής πρέπει να προϋπήρχε μέσα στο γονέα αυτής της φυλής, ακριβώς όπως ο σπόρος μέσα στον οποίο βρίσκεται κρυμμένο το λουλούδι του επόμενου καλοκαιριού αναπτύχθηκε στον κάλυκα του γονεϊκού φυτού. Ο γονέας μπορεί να διαφέρει μόνο ελαφρώς, αλλά οπωσδήποτε διαφέρει από το μελλοντικό του απόγονο. Οι προκατακλυσμιαίοι πρόγονοι του σημερινού ελέφαντα και της σαύρας ήταν ίσως το μαμούθ και ο πλησιόσαυρος γιατί, λοιπόν, οι προγεννήτορες της δικής μας ανθρώπινης φυλής να μην ήταν οι "γίγαντες" των Βέντα, του Βουλούσπα και του Βιβλίου της Γένεσης; Ενώ είναι εντελώς παράλογο να πιστεύουμε ότι η "μεταμόρφωση των ειδών" συνέβη σύμφωνα με μερικές από τις πιο υλιστικές θεωρίες των εξελικτιστών, αντίθετα είναι απόλυτα φυσικό να θεωρούμε ότι το κάθε είδος, αρχίζοντας από το μαλάκιο και φτάνοντας μέχρι τον πιθηκάνθρωπο, τροποποιήθηκε από τη δική του αρχέγονη και ξεχωριστή μορφή.