Η πανδημία μας αιφνιδίασε. Και όχι μόνον εμάς. Αιφνιδίασε –όχι απολύτως δικαιολογημένα– κράτη, κυβερνήσεις, υγειονομικά συστήματα, διεθνείς οργανισμούς. Αναστάτωσε συθέμελα την ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων. Και βύθισε σε μια απότομη ύφεση την παγκόσμια οικονομία. Δεν ξέρουμε πώς θα τελειώσει η περιπέτεια. Υποψιαζόμαστε ότι ο επίλογος θα είναι μακρύς και δύσκολος. Μα ξέρουμε με σιγουριά ότι ο κόσμος που θα έρθει μετά το τέλος της θα είναι αλλαγμένος. Διαφορετικός. Μα εκτός από τις αλλαγές που η πανδημία η ίδια και οι συνέπειές της, με δύναμη σχεδόν φυσικού φαινομένου και με ένα μεγάλος εύρος επιπτώσεων, φέρνει, υπάρχει και μια σειρά αλλαγών που προκύπτουν ως ανάγκη, ως διδάγματα από την εμπειρία της αντιμετώπισής της. Αλλαγές που πρέπει να επιδιώξουμε, να επιβάλουμε. Σε αυτό το πεδίο εντοπίζεται, νομίζω, το ενδιαφέρον των απόψεων που διατυπώνουν στον διάλογό τους δύο σημαντικοί επιστήμονες, που μελετούν, διδάσκουν και σχεδιάζουν δημόσιες πολιτικές υγείας, ο Γιάννης Κυριόπουλος και ο Κυριάκος Σουλιώτης. Ο διάλογος μεταξύ τους τέμνει την εμπειρία της αντιμετώπισης της πανδημίας, στην Ελλάδα και διεθνώς. Τους επιστημονικούς θριάμβους και την αδυναμία πλήρους αξιοποίησης τους επειδή έλειψε η διεθνής συνεργασία και αλληλεγγύη. Την καλή αντιμετώπιση του πρώτου κύματος και την προβληματική αντιμετώπιση των επόμενων. Με ψυχραιμία (και με επίγνωση ότι ο κύκλος της πανδημίας δεν έχει κλείσει) σχηματίζουν την μεγάλη εικόνα, καταγράφουν επιτυχίες και αποτυχίες. Και στην βάση ενός τέτοιου απολογισμού, διατυπώνουν υποθέσεις για το μέλλον και ιδέες για τις επιθυμητές αλλαγές. ΠΑΥΛΟΣ ΤΣΙΜΑΣ