Κατά την περίοδο του Εθνικού Διχασμού, ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος είχαν διάσταση απόψεων αναφορικά με τη συμμετοχή της Ελλάδας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο πρώτος ήταν πεπεισμένος για την ανάγκη συμμαχίας της χώρας με τις Δυνάμεις της Entente, ενώ ο δεύτερος ήταν θιασώτης της ουδετερότητας. Οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί που σχηματίσθηκαν αμέσως μετά τη ρήξη των σχέσεων των δύο θεσμικών εκπροσώπων του ελληνικού κράτους παρουσίασαν υπό διαφορετική οπτική γωνία την πραγματικότητα. Η παρούσα μελέτη επικεντρώνεται στα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα των ετών 1915-1917 και κυρίως στον τρόπο με τον οποίο οι δύο αντίπαλες παρατάξεις, οι βενιζελικοί και οι αντιβενιζελικοί, χρησιμοποίησαν την προπαγάνδα προκειμένου να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη και να την πείσουν για την ορθότητα των θέσεών τους. Αντικείμενο της έρευνας είναι η ανάδειξη και η ανάλυση της εκδοτικής δραστηριότητας του Εθνικού Διχασμού, δηλαδή των φυλλαδίων, των βιβλίων και των αφισών που εξέδωσαν οι δύο παρατάξεις για να επιτύχουν τους πολιτικούς τους στόχους.