Το να γίνει κάποιος ηγέτης είναι η πιο κρίσιμη επιλογή που μπορεί να κάνει - είναι η απόφαση να βγει από το σκοτάδι στο φως. Ποτέ δεν είχαμε χρειαστεί πεφωτισμένη ηγεσία τόσο πολύ όσο τώρα. Σίγουρα, αυτή η φράση-κλισέ έχει ακουστεί πολλές φορές μέσα στους αιώνες, αλλά στη δεύτερη δεκαετία του εικοστού πρώτου αιώνα η ανθρωπότητα αποτελεί μια τρομερή απειλή για την ίδια της την ύπαρξη, καθώς ανοίγουμε στα τυφλά μεγάλες τρύπες στον ιστό του περιβάλλοντός μας που συντηρεί τη ζωή. Δεν μπορούμε πια να στρεφόμαστε στις κυβερνήσεις μας, όσο καλοπροαίρετες και να είναι, ή σε οποιονδήποτε άλλο πέρα από τους εαυτούς μας, για να δώσουμε απαντήσεις για τα μεγάλα προβλήματα της εποχής μας. Ακόμα, όμως, και να στραφούμε στους εαυτούς μας, πρέπει να πάμε πέρα από τη συνεχή "βαβούρα" του εγώ, πέρα από τα εργαλεία της λογικής, σ΄΄ εκείνο το ήρεμο, γαλήνιο μέρος εντός μας: στο βασίλειο της ψυχής.