Πάντοτε με ενδιέφερε η ιστορία, γιατί μέσα από την πορεία της μπορείς να κατανοήσεις σε βάθος την ανθρώπινη φύση, σε όλες της τις πτυχές και τις εκφάνσεις. Με ενδιαφέρει εξίσου και η επιστήμη, γιατί είναι η «διαχρονική αριστοκρατία», και προφανώς μαζί με τη φιλοσοφία και την τέχνη αποτελούν τις κινητήριες δυνάμεις της ανθρώπινης δημιουργίας. Η ιστορία της Ελλάδας, λοιπόν, λέει ότι οι Έλληνες, πριν από αιώνες, ανοίχτηκαν στον κόσμο και μεγαλούργησαν μέσα από τη ναυτοσύνη. Στα νεότερα δε χρόνια η θάλασσα έπαιξε σημαντικό ρόλο στη μεταπολεμική ανασυγκρότηση της χώρας. Ήξερα ότι ο κ. Σίμος Π. Παληός εκπροσωπεί επάξια αυτή τη μακραίωνη ναυτική παράδοση, αφού είναι μάλλον ο μόνος που και οι παππούδες του ήταν καπετάνιοι ή και πλοιοκτήτες. Ταυτόχρονα γνώριζα από κοινούς μας γνωστούς, όπως ο δρ Σταμάτης Κριμιζής –κατάγονται και οι δύο από τον Βροντάδο της Χίου–, για τον βαθύ θαυμασμό που τρέφει, πάνω από όλους και από όλα, στην επιστήμη και στους επιστήμονες. Όταν μου πρότεινε να κάνουμε ένα βιβλίο στο οποίο να μιλήσουμε για τη ναυτοσύνη, τους Έλληνες εφοπλιστές και πλοιοκτήτες –με έμφαση στις σημαντικές γνωριμίες τους τις οποίες μπορεί και πρέπει να αξιοποιήσει η Ελλάδα–, καθώς επίσης και για τους σπουδαίους επιστήμονες που διαθέτουμε, ένα ανεκτίμητο ανθρώπινο κεφάλαιο στο οποίο οφείλει να επενδύσει η χώρα, δέχτηκα με μεγάλη χαρά, αλλά και κάποιου είδους περιέργεια, για να είμαι ειλικρινής. Σκέφτηκα ότι ο ίδιος και η ζωή του μπορεί να είναι ένας πολύ ακριβής μεγεθυντικός φακός που μας δείχνει και μας αποσαφηνίζει κάτι ευρύτερο… Μ.Π.