Ο Περυσινάκης είναι πολίτης σε εγρήγορση, συμμετέχει, παρατηρεί, σκέφτεται και μέσα από την ανθρωπιστική ιδεολογία του, μιλάει με αμεσότητα και θάρρος για τη θρησκεία, «Όλ’ οι θεοί πουλούν ελπίδα για παραδείσους που δεν είδα…», για το ρόλο των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας και της προπαγάνδας της τηλεόρασης. «Τι πλύση εγκεφάλου είναι τούτη και τι παγίδ’ αυτό το χαζοκούτι. Πώς μες στα σπίτια μας τρυπώνουν αρουραίοι, ακάλεστοι, επίσημοι κι ωραίοι…». Παράλληλα επισημαίνει την ανάγκη διατήρησης της μνήμης και ότι είναι καιρός πλέον για τους πολίτες να αποφασίσουν, να βάλουν τέλος στις αυταπάτες που καλλιεργούν οι πλουτοκράτες και να αποφασίσουν με ποιους είναι, «Με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες». Το βιβλίο αυτό είναι ωφέλιμο και ευχάριστο στην ανάγνωσή του γι’ αυτό πρέπει να διαβαστεί. (Από τον πρόλογο του σκηνοθέτη Λευτέρη Χαρωνίτη)