Ο Χριστιανισμός δεν έχει ως κέντρο του απλώς και μόνο κάποιες "θρησκευτικές αλήθειες" αλλά το πρόσωπο του Χριστού. Η υπεροχή του έναντι ακόμη και των σημαντικότερων θεωριών, ιδεολογιών, και θρησκειών δεν έγκειται τόσο στις αλήθειες της χριστιανικής πίστης, όσο σ Αυτόν, ο οποίος τις αποκάλυψε. Η απόλυτη αναμαρτησία του Χριστού παραπέμπει στη θεότητά Του. Η αγιότητά Του φανερώνει ότι εν Αυτώ είναι επιτεύξιμη η απαλλαγή από τη δύναμη της αμαρτίας, η αγιότητα, η σωτηρία. Η μοναδικότητα της χριστιανικής Εκκλησίας έγκειται στην προσφορά αυτής της λυτρωτικής δυνατότητας, πού εκπηγάζει από τη μετοχή στην αγιότητα του Χριστού και φανερώνεται στα πρόσωπα των αγίων, οι οποίοι αποτελούν καθαρές από την αμαρτία εικόνες Του. Αυτή η μεταμορφωτική λειτουργία πιστοποιεί την αλήθεια και τη δύναμη της χριστιανικής πίστης. Ο Χριστός κατέχει και δωρίζει όχι απλώς την δυνατότητα μιας καλύτερης συμπεριφοράς, αλλά καινούργια καρδιά, καινούργια ζωή, "καινή" ύπαρξη. Τα παραπάνω τίθενται εν αμφιβόλω, εάν αρνηθούμε την οντολογική αναμαρτησία Του, εάν δηλαδή τον εκλάβουμε ως άνθρωπο με αμαρτωλές επιθυμίες και παρορμήσεις (όπως συχνά απεικονίζεται στη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο), έστω κι αν προσθέσουμε ότι τελικά αντιστάθηκε σ αυτές και δεν διέπραξε αμαρτωλές πράξεις. Η αποδοχή μιας τέτοιας θεωρίας θα κλόνιζε συθέμελα τη χριστιανική πίστη και θα ακύρωνε την ελπίδα των ανθρώπων. Το δόγμα της αναμαρτησίας του Χριστού αποτελεί κεντρική διδασκαλία της χριστιανικής θεολογίας, και, χωρίς αυτό, το όλο χριστιανικό οικοδόμημα απειλείται με κατάρρευση.