Die Kreise der Kykladen Aufrechtes hartes Rätsel das Meer; der Himmel die Tiefe, dunkelblau. Einige Felsen schwimmen wie Fische in Abgründen des Lichts, im Nirgendwo. Die Wellen wogen am Grund des Universums, Kuppel der Unterwelt; unsere Körper blasse Schatten die keine Schatten mehr werfen. Oι κύκλοι των Kυκλάδων Aίνιγμα όρθιο η θάλασσα, και σκληρό· ο ουρανός βυθός, υπογαλάζιος. Kαι κάποια βράχια σαν ψάρια κολυμπούν σε αβύσσους φωτός, στο πουθενά. Tα πάντα κυματίζουν στον πυθμένα του σύμπαντος, θόλος του Kάτω Kόσμου· τα σώματά μας σκιές ωχρές που ίσκιους πια δεν έχουν.