Έτος 1000 μ.Χ. Ο φόβος για την επικείμενη συντέλεια του κόσμου πλανάται πάνω απ’ όλη τη χριστιανική Ευρώπη. Το έτος 1000 μ. Χ. μπορεί να θεωρηθεί ότι σημαδεύει τον πυθμένα του βυθού όπου είχε βουλιάξει ο δυτικο-ευρωπαϊκός πολιτισμός. Έξω από τα μοναστικά τάγματα, ο κλήρος έχει καταστεί κατά το πλείστον βίαιος, ανήθικος και με ολοένα μεγαλύτερα κοσμικά ενδιαφέροντα. Έχει διαφθαρεί από τον πλούτο και τη δύναμη που χρωστά στις ευεργεσίες των πιστών. Μέσα από τα σκοτάδια του Παπισμού και της επεκτεινόμενης βαρβαρότητας, θα ξεπροβάλει εκθαμβωτικός ο αστερισμός των σχολαστικών φιλοσόφων που θα οδηγήσουν, σύμφωνα με τα λόγια του Ράσσελ, «σε μια νέα, μεθυστική του πνεύματος ελευθερία… σ’ εκείνη τη στιγμή της χαρμόσυνης λύτρωσης, στην Αναγέννηση, όπου γεννήθηκε ο νέος κόσμος».