Ούτε η βασιλεία του Ιωάννη Τσιμισκή υπήρξε μακρόχρονη• μόλις επτά χρόνια, (969-976) αλλά αναμφίβολα, ο αυτοκράτορας Ιωάννης Τσιμισκής υπήρξε ένας από τους πρωταγωνιστές της χρυσής εποχής του Βυζαντίου κατά τον 10ο αιώνα. Ενέπνεε τους στρατιώτες και τον λαό του με τη φλογερή ανδρεία του και το αίσθημα δικαιοσύνης με το οποίο διοικούσε τον στρατό και το κράτος. Πάντα στην πρώτη γραμμή, έτοιμος να ριχθεί στη φωτιά της μάχης και να διακινδυνεύσει τη ζωή για τη χάρη της αυτοκρατορίας, συνάρπαζε τους πολεμιστές του που τον ακολουθούσαν όπου τους ζητούσε. Αποτελούσε το πρότυπο του βυζαντινού «ιππότη». Στον ΣΤ΄ Τόμο της σειράς «Βυζαντινοί Αυτοκράτορες – Στρατηγοί» του Εκδοτικού Οίκου «Historical Quest» παρουσιάζονται και αναλύονται σε έξι κεφάλαια η ζωή και η βασιλεία του μεγάλου αυτοκράτορα Ιωάννη Τσιμισκή, αλλά και οι νικηφόρες εκστρατείες του εναντίον των Ρως, των Βουλγάρων και των Αράβων. Επίσης, αναδεικνύονται σημαντικές πλευρές του βυζαντινού στρατού εκείνης της περιόδου, όπως η τακτική οργάνωσή του, το στρατηγικό του δόγμα, η θέση του μέσα στη βυζαντινή κοινωνία, η διαμόρφωση μιας ισχυρής στρατιωτικής ιδεολογίας, οι θεσμοί του και η σχέση του με το κλασικό παρελθόν. O Ιωάννης Τσιμισκής, στην ιστορία δεν έμεινε ως απλά άλλος ένας νικηφόρος στρατηλάτης. Η πολυδιάστατη προσωπικότητά του κεντρίζει πάντα το ενδιαφέρον. Αγαπήθηκε όσο λίγοι αυτοκράτορες και δοξάστηκε όσο λίγοι στρατηγοί. Ο χαμός του θρηνήθηκε από τον λαό του, ο οποίος έτρεφε ειλικρινά αισθήματα αφοσίωσης και πίστης γι’ αυτόν, γεγονός σπάνιο για τα δεδομένα της εποχής. Το ανεξίτηλο στίγμα της δράσης του, ο πρωταγωνιστικός του ρόλος στη δολοφονία του προκατόχου του Νικηφόρου Φωκά, τον έφερε σε αέναη εσωτερική πάλη και η επίκληση του για συγχώρεση μέχρι τέλους, ίσως, τελικά, να μην αφήσει πολλούς από μας ασυγκίνητους. Ίσως να δούμε με την ίδια συμπάθεια και κατανόηση, θύμα και θύτη, τον Νικηφόρο Φωκά και τον Ιωάννη Τσιμισκή, δύο συγκλονιστικές προσωπικότητες, δύο δυνατούς και συνάμα ευάλωτους άνδρες, δυο αληθινούς Βυζαντινούς ήρωες.