«Σημειώσατε ότι γι’ αυτό είμαστε αντιμαρξιστές· είμαστε αντιμαρξιστές επειδή μας τρομάζει, όπως τρομάζει κάθε Δυτικό, κάθε χριστιανό, κάθε Ευρωπαίο, είτε είναι εργοδότης είτε προλετάριος, η προοπτική του να γίνουμε σαν κάποια κατώτερα πλάσματα μέσα σε μια μυρμηγκοφωλιά. Και μας τρομάζει επειδή ξέρουμε κάτι γι’ αυτή την προοπτική χάρη στον καπιταλισμό· και ο καπιταλισμός είναι διεθνής και υλιστικός. Γι’ αυτό δεν θέλουμε ούτε τον ένα ούτε τον άλλο· γι’ αυτό θέλουμε να αποτρέψουμε την εκπλήρωση των προφητειών του Καρλ Μαρξ – ακριβώς επειδή πιστεύουμε ότι είναι σωστές. Είμαστε όμως αποφασισμένοι να εμποδίσουμε να συμβεί αυτό, σε αντίθεση με εκείνα τα αντιμαρξιστικά κόμματα, που τριγυρίζουν εδώ κι εκεί νομίζοντας ότι η ανελέητη εκπλήρωση των οικονομικών και ιστορικών νόμων μπορεί να αποτραπεί με μερικά καλά λόγια στους εργάτες και δίνοντάς τους μάλλινες ζακέτες για τα παιδιά τους» «Η πατρίδα δεν είναι το πνευματικό μας κέντρο επειδή είναι δική μας, επειδή είναι δικό μας σώμα, αλλά επειδή είχαμε την ασύγκριτα καλή τύχη να γεννηθούμε σε μια πατρίδα που ονομάζεται Ισπανία, επειδή θέλουμε να συμμετάσχουμε στο πεπρωμένο της Ισπανίας. Και αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε εθνικιστές, γιατί το να είσαι εθνικιστής είναι καθαρή τρέλα· σημαίνει να εμβολιάζουμε τις βαθύτερες πνευματικές δυνατότητες πάνω σε έναν φυσικό παράγοντα, μια απλή φυσική περίσταση. Δεν είμαστε εθνικιστές, διότι ο εθνικισμός είναι η ατομικότητα του κάθε λαού. Όπως σας είπα σε κάποια άλλη περίσταση στη Σαλαμάνκα, είμαστε Ισπανοί, και αυτό είναι ένα από τα λίγα αξιόλογα πράγματα για να ζει κανείς σ’ αυτόν τον κόσμο» «…αν η δημοκρατία, με τις εθνικές αξιώσεις της, αποκτήσει κάποια μέρα σοσιαλιστική ουσία, εκείνη τη μέρα δεν θα χρειαστεί να ξαναχαιρετήσουμε με υψωμένο το χέρι…εκείνη τη μέρα, τη μέρα που η Ισπανία θα ανακτήσει την αποστολή της που αποτελείται από αυτά τα δυο πράγματα μαζί, οι περισσότεροι από εμάς, πιστέψτε με, θα γυρίζαμε ησύχως στα διάφορα επαγγέλματά μας».