Ποιος θα έμενε ασυγκίνητος από ένα κείμενο που μιλά για τον θάνατο, για την καταπάτηση της ζωής εκ μέρους του θανάτου, ή, ακόμη χειρότερα, για την καταπάτηση του θανάτου εκ μέρους της ζωής, αναρωτιέται ο Ρολάν Μπαρτ. Ένα παρόμοιο κείμενο διάλεξε λοιπόν ο γάλλος συγγραφέας, και με όχημα, και δόλωμα, το μεταφυσικό του ρίγος μας καλεί σε ό,τι αποκαλούσε κειμενική ανάλυση: όχι το ξεκλείδωμα του κειμένου με σκοπό να βρεθεί το κρυμμένο του μυστικό αλλά η εκδίπλωση της φυλλώδους υφής του με σκοπό το κείμενο να εκβάλει σε άλλα κείμενα, όχι προκειμένου να μας διδάξει κάτι για τη σταθερή και καταμετρήσιμη σύνθεση ενός διηγήματος του Πόου, αλλά για να μας βοηθήσει να παρακολουθήσουμε τη διαδικασία δόμησής του με βάση την προνομιακή καταστατική θέση ενός αναγνώστη που έχει το δικαίωμα να ξεκινά από μια κλειστή δομή για να αναχθεί στο άπειρο των κωδίκων και των σημείων προς το οποίο το κείμενο εκρήγνυται.