Δροσίζουν η μια την άλλη με υγρές πετσέτες. Στέκονται γυμνές μπροστρά σ ένα γυάλινο τοίχο και κοιτάζουν το Λος Αντζελες. Μικρά κομμάτια της πόλης αναβοσβήνουν καθώς φώτα προσπερνούν άλλα φώτα. Παραπονιούνται για το πόσο σύντομη είναι η νύχτα. Κοιτάζουν και ξανακοιτάζουν, μ έναν ενθουσιασμό χωρίς κέφι, τα μικρά "δεν ξέρω" όλων των ανθρώπινων σχέσεων που σκεπάζουν το δρόμο. Πηγαίνουν μαζί ως το λεξικό της Οξφόρδης για να ψάξουν το λήμμα "αρέσω". Αγκαλιάζονται. Η Τζούλι είναι ολόλευκη, τα μαλλιά της είναι κομμένα σαν καρφάκια. Το σκοτάδι είναι διάστικτο από μικρά κομμάτια νυχτερινού Λος Άντζελες που περνάει μέσ απ τα τζάμια. Η νύχτα πέφτει ολόγυρά τους κάνοντας το τοπίο να λιγοστεύει. Είναι απίστευτα ρομαντικά.