Από αυτό τον προμαχώνα όπου μας ανέβασε η ζωή, υπάκουοι στη μνήμη της καρδιάς, πλέκουμε στέφανα με λέξεις και τα ρίχνουμε στο πέλαγος του χρόνου για να τιμήσουμε τους άξιους φίλους που εχάσαμε, αλλά που δεν αποχωριστήκαμε. Συνθέττοντας τον τόμο αυτό, γνωρίζουμε πως καλούμε τους αναγνώστες του να γνωρίσουν μια σπάνια μορφή της νεοελληνικής κοινωνίας και να πιστοποιήσουν την εξαιρετική, την ιδιότυπη δύναμη του λογοτεχνικού της έργου. Η Μαρία Περ. Ράλλη, θαύμασμα και χαρά όσων την γνώρισαν, θα έμενε άγνωστη στους νεωτέρους, αν δεν επιχειρούσαμε αυτή την ξενάγηση στον χώρο ζωής όπου κινήθηκε και σημάδεψε με την έντονη παρουσία της και το γνήσιο έργο της. Τα βιβλία που μας άφησε φεύγοντας πιστοποιούν πως η ύπαρξή της, διαβαίνοντας συνειδητά από δαντικό κύκλο δοκιμασιών, ανάδωσε τόνους αυστηρά προσωπικούς, που μπορεί να μείνουν αθάνατοι μέσα στην αναπότρεπτη θνητότητα των ανθρωπίνων. Όσοι δεχτήκαμε ως θεία δωρεά την φιλία της και την συνδυάσαμε με μια βαθειά επικοινωνία με το έργο της, γνωρίζουμε πως τέτοιας ποιότητας προσωπικότητα δεν γίνεται να ξανασυναντήσουμε στη ζωή μας. Την τιμούμε, λοιπόν, και ως άνθρωπο και ως συγγραφέα, και πέρα από τον θάνατό της. Πράξη τιμής κι ακοίμητης αγάπης είναι και ο τόμος αυτός που βλέπει το φως των εγκόσμιων χάρη στην στοργική, διακριτική φροντίδα της επιστήθιας φίλης της κυρίας Ντορ. Καραϊωσηφόγλου. Όλοι οι αφοσιωμένοι της Μαρίας Περ. Ράλλη την ευχαριστούμε. Το στεφάνι είναι έτοιμο. Το δικό μας χρέος τελεσμένο. Ας κάμει τώρα και ο χρόνος το δικό του.