Ο Κωνσταντίνος Ερμονιακός δεν είχε την πρόθεση να αποκαλύψει στους αναγνώστες τον ποιητή ή ιστορικό Όμηρο, ούτε ήθελε να διασκεδάσει το κοινό με την Ιλιάδα του. Με τη στιχουργική –που επέλεξε να ιστορήσει τον Τρωικό πόλεμο– αποσκοπούσε στο να μεγιστοποιήσει τα αποτελέσματα του χρήσιμου εργαλείου που λέγεται προφορικός λόγος, για να εξυπηρετήσει τον βασικό σκοπό του που ήταν το να εισηγηθεί μια ηθική διάσταση και μια παιδευτική λειτουργία. Με την Ιλιάδα του Κωνσταντίνου Ερμονιακού μπορεί να προσεγγίσει κάποιος καλύτερα τον Τρωικό πόλεμο ως ιστορικό γεγονός και συνάμα να ταξιδέψει στην Ήπειρο του 14ου μ.Χ. αιώνα και να ανακαλύψει εκεί άντρες και γυναίκες που θέλουν να προσεγγίσουν την αρχαία ελληνική λογοτεχνική κληρονομιά. Το ότι η Ιλιάδα του Ερμονιακού υπήρξε το «υπόδειγμα» που χρησιμοποίησε ο Νικόλαος Λουκάνος, το 1526, για τη δική του Ιλιάδα, η οποία έκανε απανωτές εκδόσεις, και το γεγονός ότι το έργο φαίνεται να τιμούσε ιδιαίτερα ο Κωνσταντίνος Καβάφης, είναι δύο στοιχεία που δεν πρέπει να αγνοηθούν από τους αναγνώστες και τους μελετητές. Δεν είναι λίγο για έναν παλαιό ποιητή να απολαμβάνει της εκτιμήσεως και της αγάπης του οικουμενικού Κωνσταντίνου Καβάφη.