H Λατινική Ανθολογία περικλείει ένα σώμα ποιημάτων αλλά και έμμετρο υλικό που χρονολογούνται κατά την ύστερη αρχαιότητα και ειδικότερα κατά την αρχή της μοναρχίας των Βανδάλων (435-534 μ.Χ.) στη Βόρεια Αφρική. Κατά τη σύντομη, αυτή, άνθιση του πολιτισμού των Βανδάλων περί τα μέσα του πέμπτου αιώνα μ.Χ. έως και τις αρχές του έκτου, συγκεντρώνεται μια ανθολογία έργων με σύγχρονα και άλλα, παλαιότερα, υλικά επώνυμων και ανώνυμων ποιητών. Εκτός από ποιητικές συνθέσεις λυρικού, θρησκευτικού και ηθικοδιδακτικού περιεχομένου που απαντούν σε παλαιότερους κώδικες, οι μεταγενέστεροι κώδικες περιλαμβάνουν έργα πεζά αλλά και ποιήματα επηρεασμένα από το κλίμα της εποχής. Οι ποιητές συγγράφουν έργα που υμνούν το αυτοκρατορικό ιδεώδες, τις μονομαχίες, τις αρματοδρομίες, τα λουτρά. Συνθέτουν, όμως, και κομψότερα πονήματα με διαχρονικά μηνύματα παρά το πέρασμα των αιώνων. Συγχρόνως, την εποχή αυτή η ελληνορωμαϊκή μυθολογική παράδοση συνυπάρχει με ποιήματα χριστιανικού και φιλοσοφικού περιεχομένου, από τους πρώτους, κυρίως, αιώνες της εξάπλωσης του χριστιανισμού. Κατά τον Μεσαίωνα, ο κώδικας στον οποίο περιλαμβάνονταν οι εν λόγω ποιητικές συλλογές εξαπλώθηκε και ξεχώρισε στη δυτική Ευρώπη, ξεχωρίζοντας για εξαιρετικά έργα όπως του Φλώρου, του Πεντάδιου, του Σενέκα, του Πετρώνιου, του Ρεποσιανού, του Οσίδιου Γέτη, του Βέσπα, του Λακτάντιου, του Λουξόριου, της Ευχερίας και άλλα αξιόλογα ανώνυμα ποιήματα.