[...] Η παρούσα προσπάθεια, συμπλήρωμα της διδακτορικής μας διατριβής, η "Φαινομενολογική βάση της αρχιτεκτονικής", επεκτείνει τον προσωπικό προβληματισμό μας από τα θεμέλια του ίδιου του συνθετικού προβλήματος στον τρόπο έκφρασης και διυποκειμενικής του κατανόησης. Με τον τρόπο αυτό συμβάλλουμε περισσότερο στην ανάπτυξη ενός δημιουργικού λόγου που συναγωνίζεται τον αναλυτικό χαρακτήρα των ιστορικών, περιγραφικών κι ερμηνευτικών μέσων διαπραγμάτευσης, όπως αυτά αναπτύχθηκαν όχι γύρω από την έννοια της αρχιτεκτονικής, αλλά γύρω από τα πραγματοποιημένα κτίρια με βάση την παραδοχή ότι η αρχιτεκτονική πρωταρχικά είναι πράξη και όχι λόγος.[...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)