Κάπου διακόσιες πενήντα ιστορίες, στη μεγάλη πλειονότητά τους παρμένες από την ελληνική μυθολογική παρακαταθήκη, αρμαθιάζονται στις Μεταμορφώσεις του Οβίδιου (43 π.Χ.-17 μ.Χ.). Αυτή η πιο διάσημη και ευπώλητη μυθολογική εγκυκλοπαίδεια τῆς Δύσης παρουσιάζει ένα σύμπαν όπου τα πάντα – οργανική και ανόργανη ύλη, θεοί και άνθρωποι και ό,τι ανάμεσό τους– βρίσκονται σε κατάσταση μεταμορφωσιακού συναγερμού. Θεότητες που άλλοτε αυθαιρετούν και άλλοτε αποδίδουν δικαιοσύνη γράφουν τον μεταμορφωσιακό επίλογο σε ιστορίες ερωτικής έξαψης, στοργικής αλληλεγγύης, αστόχαστης αλαζονείας και ακραίων αισθησιασμών ενώ ο αφηγηματικός τόνος κάνει «κβαντικά άλματα» σε όλο το φάσμα από το γνήσια τραγικό και επικό μέχρι το μπουρλέσκ και την παρωδία. Στην οβιδιακή τους εκδοχή οι ελληνικές μυθολογικές διασημότητες απέκτησαν αρχετυπικό κύρος για ζωγράφους, γλύπτες, μουσουργούς, λογοτέχνες και ψυχαναλυτές ενώ πιο πρόσφατα το μεταμορφωσιακό συνεχές ανάμεσα στον φυσικό κόσμο και την ανθρώπινη κατάσταση κέντρισε το ενδιαφέρον της βαθιάς οικολογίας. Μετά τις επιλεκτικές διαδρομές στα Σώματα που άλλαξαν τη θωριά τους (Gutenberg, 2009), ἡ μετάφραση αυτή ολοκληρώνει τον μαραθώνιο των 12.000 περίπου στίχων της πιο ιδιόρρυθμης, αλλά και ευπώλητης, από τις επικές συνθέσεις της ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας.