Η επικοινωνία είναι τόσο η αποστολή όσο και η λήψη μηνυμάτων, τόσο λεκτικών όσο και μη. Η επικοινωνία πραγματοποιείται σε μεγάλο βαθμό μέσω του σώματος. Πράγματι, το σώμα μας εκφράζει πολλά συναισθήματα ακόμα κι αν δεν το γνωρίζουμε. Και είμαστε όλοι πολύ ευαίσθητοι σε αυτό το κανάλι επικοινωνίας. Οι ενήλικες προσέχουμε την εμφάνιση, τα ρούχα, αλλά και τη στάση, τις χειρονομίες, τις εκφράσεις του προσώπου, τα βλέμματα, τα χαμόγελα. Τι συμβαίνει όμως με τα παιδιά και τα νήπια; Η μη λεκτική επικοινωνία είναι σημαντική για τα νήπια. Καθώς οι λέξεις δεν υπάρχουν σχεδόν στον πρώτο χρόνο της ζωής τους, τα βρέφη και τα νήπια μαθαίνουν να επικοινωνούν μεταξύ τους μέσω μη λεκτικής επικοινωνίας: ένα χαμόγελο, ένα βλέμμα ή ένα άγγιγμα είναι παραδείγματα. Η σημασία των πρώιμων, μη λεκτικών διαδικασιών επικοινωνίας μεταξύ μητέρας και βρέφους είναι πλέον καλά αναγνωρισμένη. Στην περιγραφή αυτών των διαδικασιών, με βάση τις παρατηρήσεις που συλλέγονται στην έρευνα, θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή στη σημασία των κοινών δραστηριοτήτων μεταξύ ενηλίκων και παιδιών κατά τη διάρκεια της φροντίδας, μέσω αυτών των συνηθισμένων γεγονότων που λαμβάνουν χώρα αρκετές φορές την ημέρα. Η δράση του ενήλικα δεν είναι ανεξάρτητη από τη συμπεριφορά του παιδιού, από μικρή ηλικία, ενώ η φροντίδα παρέχεται πλήρως από τον ενήλικα. Για παράδειγμα, ενώ οι πτυχώσεις καθαρίζονται, το μωρό υποχωρεί ή αντιστέκεται στις κινήσεις του ενήλικα ή, εάν ο ενήλικας του δώσει την ευκαιρία, είναι το μωρό που ξεκινά τη δράση.