Ένα παιδί μας εξηγεί με απλά παραδείγματα ότι οι άνθρωποι δεν είναι όλοι ίδιοι για πολλούς λόγους. Όλοι όμως είναι μοναδικοί και εξίσου σημαντικοί ανεξάρτητα από την εμφάνιση ή τη συμπεριφορά τους. Και μας παροτρύνει, όταν τραβούν την προσοχή μας, να μην τους κάνουμε να αισθάνονται άσχημα κοιτώντας τους επίμονα. Θέμα του βιβλίου είναι η αποφυγή συμπεριφορών που στεναχωρούν, ενοχλούν, περιθωριοποιούν, πληγώνουν. Μια από αυτές είναι το επίμονο κοίταγμα. Το να κοιτάξουμε έναν άνθρωπο επειδή είναι διαφορετικός είναι μια κατανοητή αντίδραση. Όταν όμως τον κοιτάμε συνεχώς είτε με περιέργεια είτε με κακή πρόθεση τον φέρνουμε σε δύσκολη θέση και του προκαλούμε δυσάρεστα συναισθήματα. Σε έναν κόσμο που γίνεται όλο και πιο σκληρός, το βιβλίο βοηθά τα παιδιά να κατανοήσουν από πολύ νωρίς ότι η αποδοχή της διαφορετικότητας γίνεται με πράξεις όχι μόνο με λόγια. Το να μην κοιτούν άλλους ανθρώπους επίμονα είναι ένα πρώτο αλλά σημαντικό βήμα για να συνυπάρχουν με αλληλοσεβασμό, ευγένεια και καλοσύνη και ως παιδιά και αργότερα ως ενήλικες. Λέξεις-κλειδιά: Συμπεριφορές που πληγώνουν, ενσυναίσθηση, αλληλοσεβασμός, μοναδικότητα κάθε ανθρώπου, διαφορετικότητα.