Τρεις γυναίκες κινούν τα νήματα του κόσμου, με σκοπό μονάχα την καταστροφή. Ο μύθος τις θέλει αρχαίες τιτάνισσες, μάγισσες, καταραμένες ξωθιές, ή γυναίκες που απλώς πληγώθηκαν. Ελσινόρη, Μύριαμ, Σάρα. Ο τόπος του Άμλετ, η άσπιλη αειπάρθενος, η στείρα γυναίκα, μια μητρογραμμική συνέχεια που συνέχει και ενέχει όλες τις γυναίκες που υπήρξαν και θα υπάρξουν, μεταφέροντας από τη μια γενιά στην άλλη ένα άλιωτο χρέος που τις βυθίζει ολοένα περισσότερο στο σκοτάδι. Η νεότερη Σάρα θα θελήσει να βάλει τέλος και να λυτρωθεί, αναδεύοντας τις αλυσίδες της μοίρας. Αν σπάσει τον κύκλο, μπορεί να διαλυθεί το σκοτάδι που τις βαραίνει όλες τους αιώνες τώρα. Ποιο είναι όμως το τίμημα της ελευθερίας; Σε έναν κόσμο που τρέφεται από το ίδιο του το χρέος, η λύση δεν μπορεί να ψιθυρίζεται ούτε να ''ναι μισή. Πρέπει να ''ναι άνεμος που ξυπνά τις πλατείες, νερό που ξεπλένει τα χέρια της γης, ήλιος πάνω απ'' τα σύνορα, γιατί το βάρος του κόσμου το σηκώνουν όλοι. Ίσως, στο τέλος, η λύτρωση μιας γυναίκας να γίνει ο φάρος για όλους.