Εβδομήντα χρόνια μετά την ίδρυσή του στη Βαϊμάρη, το Μπάουχαους έχει μετατραπεί σε αυτοδύναμη έννοια, αναγνωρίσιμη σε ολόκληρο τον κόσμο. Το κύρος του οφείλεται κυρίως στο πρωτοποριακό ντιζάιν που παρήγαγε, το οποίο σήμερα -με ανεπίτρεπτη απλοϊκότητα- αναφέρεται συνολικά ως "στυλ Μπάουχαους". Οι καθηγητές του Μπάουχαους έγιναν θρυλικά πρόσωπα, ενώ στις τάξεις τους ανήκαν οι πιο σπουδαίες καλλιτεχνικές φυσιογνωμίες της εποχής, όπως ο Βασίλι Καντίνσκι, ο Λάιονελ Φάινινγκερ, ο Πάουλ Κλέε και ο Όσκαρ Σλέμερ. Η διδακτική που αναπτύχθηκε στο Μπάουχαους, ιδιαίτερα από τον Γιοχάνες Ίττεν, τον Γιόζεφ Άλμπερς και τον Λάσλο Μόχοϊ-Νάγκυ υιοθετήθηκε διεθνώς από τις ακαδημίες και τα ινστιτούτα καλών τεχνών και εξακολουθεί να ανθεί ακόμα και στις μέρες μας. Από την άλλη μεριά, η πρωτοποριακή αρχιτεκτονική Μπάουχαους που αναπτύχθηκε στη δεκαετία του 20 από τους Βάλτερ Γκρόπιους και Λούντβιχ Μης βαν ντερ Ρόε, με τις μονότονες παραλληλεπίπεδες κατασκευές τους και τις άψυχες πολυκατοικίες τους, κατηγορείται συχνά σήμερα για την ασχήμια των πόλεών μας και την αλλοίωση του φυσικού τοπίου. Οι απλουστεύσεις, οι προκαταλήψεις και οι παρανοήσεις αφθονούν σε σχέση με το Μπάουχαους, ένα πρόβλημα που χρειάστηκε να αντιπαλέψει το ίδιο, ακόμα και κατά τη διάρκεια των δεκατεσσάρων χρόνων της σύντομης ζωής του. Η λέξη "Μπάουχαους" κατέληξε να συμβολίζει τον ριζικό εκμοντερνισμό της ζωής μαζί με τα θετικά και αρνητικά παρεπόμενά του. Η λέξη κάλυπτε ένα ολόκληρο πρόγραμμα, ενώ την εξέλιξη και τις διάφορες διακυμάνσεις που περνούσε η Σχολή τις παρακολουθούσαν με μεγάλο ενδιαφέρον υποστηρικτές αλλά και επικριτές. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)