Ο συνομιλητής μου συνέχισε: Στα δίχτυα μας είχαν μπλεχτεί κάτι παλιοσίδερα σαν κομμάτια από παλιούς φράκτες. Μου πήρε περίπου μισή ώρα και παραπάνω κάνοντας αλλεπάλληλες βουτιές για να τα απελευθερώσω χωρίς να τα καταστρέψω. Τελικά τα κατάφερα και βούτηξα για μια ακόμη φορά να δω αν είχε μείνει τίποτε άλλο. Έκανα το γύρο των διχτυών με όσο αέρα είχα στα πνευμόνια μου και ασυναίσθητα έριξα το βλέμμα μου προς το μέρος του βυθού. Από την τρομάρα μου λίγο έλειψε να έμενα για πάντα εκεί. Νόμισα. . . γιατί τι άλλο να πω. . . ότι με κοιτούσαν εκατοντάδες πολεμιστές αρχαίοι, με πανοπλίες και τα κράνη τους και μάλιστα να με απειλούν με τα ακόντιά τους. Τρόμαξα πάρα πολύ.