Καλύπτοντας την περίοδο από το 1994 έως το 2018, οι μελέτες που περιλαμβάνονται στον τόμο αυτόν προσεγγίζουν τρεις διαφορετικές τέχνες ‒κινούμενες σε διαφορετικές αλλά διασταυρούμενες μεταξύ τους ερευνητικές και μεθοδολογικές περιοχές‒ και διερευνούν εκείνο που υπάρχει στο έργο τέχνης ως μυστικό, ως πηγή ανησυχίας για τη βεβαιότητα του αναγνώστη / θεατή. Από τη συγκριτική αφηγηματολογία, τη συγκριτική ποιητική και τις θεωρίες της πρόσληψης, την κινηματογραφική θεωρία και τη φιλμική ανάλυση, τη θεωρία του θεάτρου. τα ζητήματα πρόσληψης της θεατρικής παράστασης και την εν θερμώ «ανάγνωση» θεατρικών παραστάσεων, ο τόμος αυτός μπορεί να διαβαστεί ως εργαλείο μεθόδου και ταυτόχρονα ως «αναγνωστική αποκοτιά». Η διατάραξη της ησυχίας του αναγνώστη και του θεατή από το ίδιο το έργο (μυθιστόρημα, φιλμικό κείμενο, θεατρική παράσταση) μέσω των κενών / σιωπών και η συμμετοχή του αποδέκτη στη νοηματοδότησή του αποτελούν την κοινή συνισταμένη των κειμένων του παρόντος τόμου, τόσο αυτών που δημοσιεύονται ως επεξεργασμένες, εμπλουτισμένες και εν μέρει αναθεωρημένες εκδοχές της πρώτης τους δημοσίευσης όσο και εκείνων που παρουσιάζονται εδώ για πρώτη φορά.