Η Ντόρα, δεκαοχτάχρονη θυγατέρα μιας αστικής οικογένειας, και γύρω της, ο πατέρας της, η ερωμένη του, ο σύζυγος της τελευταίας, που πολιορκεί ερωτικά την Ντόρα. Πάνω σε αυτόν τον βασικό καμβά των προσώπων εκτυλίσσεται το ιστορικό μιας υστερικής συμπτωματολογίας όπου ο Φρόυντ θα παρακολουθήσει την αδιόρατη διαπίδυση της επιθυμίας, αφήνοντας πίσω τις θεωρίες θεραπείας μέσω υπνωτισμού και εφαρμόζοντας όσα είχε ήδη αναπτύξει για την ερμηνεία των ονείρων. Μέσα από λόγια, στάσεις, μορφασμούς, χρονικούς προσδιορισμούς, αντιστοιχίες λέξεων και φαινομενικά ασήμαντες λεπτομέρειες το φροϋδικό δαιμόνιο θα ανιχνεύσει τα κίνητρα που είναι, βέβαια, σεξουαλικής φύσεως, και κατάγονται πάντα από τα παιδικά βιώματα. Επιπλέον, η Ντόρα θα δώσει ευκαιρία στον συγγραφέα να τονίσει την ψυχαναλυτική έννοια της μεταβίβασης από τον ασθενή στον θεραπευτή ως μια μορφή καθοριστικής διανθρώπινης συνάντησης. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) Ό,τι αποκαλούμε σεξουαλικές διαστροφές, τις παραβάσεις της σεξουαλικής λειτουργίας κατά σωματική περιοχή και σεξουαλικό αντικείμενο, πρέπει να συνηθίσουμε να το συζητάμε χωρίς παραφορά. Οι φανατικοί πάνω στο θέμα θα έπρεπε να συνέλθουν λίγο αν έβλεπαν την ασυμφωνία που υπάρχει μεταξύ φυλών και εποχών όσον αφορά στα όρια της λεγόμενης φυσιολογικής σεξουαλικής ζωής. Δεν πρέπει, μάλιστα, να ξεχνάμε ότι η πλέον αποτρόπαιη αυτών των διαστροφών, ο σαρκικός έρωτας μεταξύ ανδρών, σε έναν λαό σαφώς ανώτερο μας πολιτισμικά όπως οι Έλληνες, όχι μόνο ήταν ανεκτή αλλά και συνδεόταν με σημαντικές κοινωνικές λειτουργίες. Λίγο-πολύ, λίγο εδώ, λίγο εκεί, ο καθένας μας ξεπερνά τα στενά όρια της ομαλότητας στην προσωπική του σεξουαλική ζωή. (Sigmund Freud)