Πυρηνικό στοιχείο του "Mein Kampf" είναι το μίσος που διαπερνά όλες τις σελίδες του. Ένα μίσος που, όταν καταλάβει την εξουσία, θα μετασχηματιστεί σε κινητήρια δύναμη η οποία θα οδηγήσει τον γερμανικό λαό και την ανθρωπότητα στη χειρότερη πολεμική καταστροφή της ιστορίας, μέσα από ένα δρόμο σπαρμένο με πτώματα. Ο Χίτλερ μπορεί να επικριθεί, να αποδοκιμαστεί και να καταδικαστεί για οτιδήποτε εκτός από το ότι δεν προειδοποίησε την ανθρωπότητα για τα ανθρωποθυσιαστικά του σχέδια. Γιατί στο "Mein Kampf" υπάρχουν τα πάντα: Η κατάργηση της δηµοκρατίας. Η επιβολή της δικτατορίας. Το µίσος κατά της Γαλλίας. Η κατάκτηση της ηπειρωτικής Ευρώπης. Η εκστρατεία στην Ανατολή. Το φυλετικό µίσος. Η εξόντωση των Εβραίων. Η κυριαρχία της "ανώτερης φυλής". Η δουλοποίηση των "κατώτερων φυλών". Εάν οι πολιτικοί, οι επιχειρηµατίες, οι διαµορφωτές της κοινής γνώµης και οι λαοί στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ είχαν κάνει τον κόπο να διαβάσουν το "Mein Kampf" τα πρώτα χρόνια της έκδοσής του (1925-1932), θα είχαν βρει σ αυτό όλες τις λεπτοµέρειες της τραγωδίας που χρειάστηκε να βιώσουµε στη σκοτεινή περίοδο 1933-1945. [...] (από το εισαγωγικό κείμενο του Κλεάνθη Γρίβα) "Ο Αγών μου" [είναι] μια πραγματεία πάνω στην πολιτική του φιλοσοφία, αφιερωμένη στους νεκρούς του τελευταίου πραξικοπήματος. Όταν ο Χίτλερ ανήλθε στην εξουσία, οι ιθύνοντες στρατιωτικοί και πολιτικοί των συμμαχικών δυνάμεων έπρεπε να μελετήσουν προσεκτικά το βιβλίο του. Όλα βρίσκονταν εκεί μέσα. [...] Αυτό ήταν το νέο Κοράνιο της πίστης και του πολέμου, πομπώδες, πολύλογο, άμορφο αλλά βαρυσήμαντο στο μήνημά του. Η κύρια θέση του "Αγώνα" ήταν απλή: ο άνθρωπος είναι ένα πoλεμοχαρές ζώον. Κατά συνέπεια το έθνος, που είναι μια κοινότητα πολεμιστών, είναι μια πολεμική μονάδα. Κάθε ζωντανός οργανισμός που δεν μάχεται για την ύπαρξή του είναι καταδικασμένος σε αφανισμό. Μια χώρα ή μια φυλή που δεν μάχεται είναι το ίδιο καταδικασμένη. Η πολεμική ικανότητα μιας φυλής εξαρτάται από την καθαρότητα του αίματός της. (Ουΐνστον Τσώρτσιλ, "Η άνοδος του Αδόλφου Χίτλερ")