Ο Edson έχει μια υπέροχη ικανότητα να δημιουργεί τοπία αλλόκοτα, όχι μόνο με τη ζωγραφική του αλλά και με τη γραφή του. Πρόκειται για τόπους που άλλοτε μοιάζουν τρομακτικοί κι άλλοτε περίεργα ελκυστικοί. Έξω από τον χρόνο κι έξω από το γνωστό κοινά αποδεκτό χώρο. Έχεις πολύ συχνά μια αίσθηση πως τίποτα απ’ όλα αυτά που γνωρίζεις δεν ισχύει «εδώ», πως βρίσκεσαι μέσα σ’ ένα όνειρο ή έναν εφιάλτη˙ οι νόμοι της φυσικής και της βιολογίας καταρρίπτονται πανηγυρικά. Όμως, ταυτόχρονα, φαίνονται όλα τόσο ομαλά, τόσο φιλικά, τόσο δικά σου. Το παράδοξο στο έργο του Edson έχει την τιμητική του. Κι η μαγεία είναι κάτι που σε συνεπαίρνει ακόμα κι όταν σου ξυπνάει δικές σου σκοτεινές πτυχές. Είναι λες κι αυτός ο μάγος που λέγεται Edson να σου ψιθυρίζει στο αυτί πως αυτό που έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε «προσωπικό» δεν είναι παρά ένα μύθευμα. Όλα ανήκουν σε όλους και γι’ αυτό σε κανέναν.