«Η χώρα είχε απομείνει ακυβέρνητη και είχε περιπέσει σε άθλια οικονομική κατάσταση. Δεν υπήρχαν εξάλλου ούτε σχολεία, ούτε δικαστήρια, ούτε στρατός που να πειθαρχεί σε κανέναν, ούτε ναυτικό. Ο λαός, μοιρασμένος σε κόμματα, τρεφόταν μονάχα με το μίσος για τον διπλανό του και ολόκληρη η χώρα βάδιζε γοργά προς την πλήρη αποσύνθεση. Έτσι, μόλις αποβιβαστήκαμε, κυκλοφορήσαμε μια προκήρυξη με την οποία ζητούσαμε να μας χαρίσει ο ελληνικός λαός πρώτα απ’ όλα την εμπιστοσύνη του». Αυτά έγραφε, μεταξύ άλλων, ο διαπρεπής Βαυαρός νομικός Γκέοργκ Λούντβιχ φον Μάουρερ στο σημαντικότερο ίσως έργο που εκδόθηκε εκείνη την εποχή για την Ελλάδα, το οποίο κυκλοφόρησε με την επιστροφή του στη Γερμανία το 1835 και αφού ο Μάουρερ είχε διατελέσει για δύο χρόνια μέλος της τριμελούς αντιβασιλείας που ανέλαβε τη διοίκηση της χώρας μέχρι την ενηλικίωση του Όθωνα. Το μνημειώδες αυτό έργο αγνοήθηκε σε μεγάλο βαθμό στην Ελλάδα και έμεινε αμετάφραστο στη γλώσσα μας για περισσότερο από έναν αιώνα. Η πρώτη ελληνική μετάφραση κυκλοφόρησε μόλις το 1943, και το 1976 εκδόθηκε μια νέα μετάφραση σε επιμέλεια του Τάσου Βουρνά. Σ’ αυτή την έκδοση του 1976 βασίζεται εν πολλοίς η παρούσα, δίτομη έκδοση, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Οξύ με την ευγενική υποστήριξη του Ιδρύματος Folloe. Την έκδοση προλογίζει με σημείωμά της η κυρία Μαρία Ευθυμίου, ιστορικός, ενώ το επίμετρο ανήκει στον ιστορικό, Δρα Μεσογειακών και Ανατολικών Σπουδών και καθηγητή στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, κύριο Στέφανο Καβαλλιεράκη. Τα δικαιώματα της μετάφρασης ανήκουν στην Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ) και οι φωτογραφίες χρησιμοποιήθηκαν κατόπιν ευγενικής παραχώρησης της Εθνικής Πινακοθήκης.