Τα πιο πολ­λά κεί­με­να του βι­βλίου γρά­φτη­καν στη δι­άρ­κεια της δί­χρο­νης κα­ρα­ντί­νας ως αντι­κα­τα­θλι­πτι­κή ενα­σχό­λη­ση του νου και των χε­ρι­ών κα­τά της μά­στι­γας του κο­ρο­νο­ϊού. Τα έγρα­φα και τα έστελ­να με το ηλε­κτρο­νι­κό τα­χυ­δρο­μείο σε φί­λους ως χαι­ρε­τί­σμα­τα και σή­μα­τα ζω­ής. Έτσι βγή­καν από τα πα­κτω­μέ­να πη­γά­δια της ψυ­χής μνή­μες, εμπει­ρί­ες και βι­ώ­μα­τα από τα παι­δι­κά χρό­νια στο χω­ριό, το σχο­λείο, τον στρα­τό, το πα­νε­πι­στή­μιο, τη δι­κτα­το­ρία, τη δη­μο­σι­ο­γρα­φία, τη συγ­γρα­φή, τις πε­ρι­πέ­τει­ες της ζω­ής. Το σώ­μα τους δεν συ­νι­στά αυτο­βι­ο­γρα­φία, αλ­λά σκόρ­πια σπα­ράγ­μα­τα και σπα­ραγ­μούς της ξο­δε­μέ­νης ζω­ής. Θε­ω­ρώ πως τα κεί­με­να αυτά δεν πε­ρι­ο­ρί­ζο­νται μό­νο σε προ­σω­πι­κές και αδι­ά­φο­ρες για τον πο­λύ κό­σμο βι­ο­γρα­φι­κές ανα­φο­ρές, αλ­λά κα­τα­γρά­φουν μέ­σα από το προ­σω­πι­κό βλέμ­μα και βί­ω­μα τον κοι­νω­νι­κό και πο­λι­τι­κό πε­ρί­γυ­ρο της επο­χής που δι­α­τρέ­χει το δεύ­τε­ρο μι­σό του εικο­στού αιώ­να. Ο τίτ­λος του βι­βλίου έχει την αφε­τη­ρία του σε επι­γρα­φή αλ­λη­γο­ρι­κής τοι­χο­γρα­φί­ας του 18ου αιώ­να, γε­μά­της πι­κρή ειρω­νεία για τη μοί­ρα του αν­θρώ­που, σε εκ­κλη­σία της Τσα­ρι­τσά­νης Ελασ­σό­νας, όπου εικο­νί­ζε­ται ο τρο­χός της αν­θρώ­πι­νης ζω­ής. Σπα­ράγ­μα­τα με γε­γο­νό­τα, μνή­μες και βι­ώ­μα­τα από τον δι­κό μου χρο­νο­τρο­χό της ζω­ής πε­ρι­λαμ­βά­νουν τα 18 αφη­γή­μα­τα της συλ­λο­γής Ο και­ρός του χρό­νου που κρα­τά­τε στα χέ­ρια σας.