«Ωστόσο είναι αργά για να τηλεφωνήσω, αρκούμαι σε ένα SMS. Γράφω στη Ναντιά ότι έμαθα μόλις για τον Αλεξάντρ κι έχω μείνει άναυδος, αυτή είναι η λέξη που χρησιμοποιώ, μπορεί να μην ταιριάζει και τόσο αλλά δυσκολεύομαι να βρω πιο κατάλληλη διατύπωση. Αν είχε πεθάνει, αν είχε πάθει ατύχημα, θα μου ερχόταν πιο εύκολα, θα λυπόμουν βαθύτατα, θα της εξέφραζα τα συλλυπητήριά μου, θα της ευχόμουν κουράγιο, θα της πρότεινα ίσως τη βοήθειά μου σε περίπτωση ανάγκης. Ξέρουμε πώς ν’ απευθυνθούμε στους οικείους των θυμάτων, ξέρουμε τι να πούμε στους αρρώστους, σ’ εκείνους που υποφέρουν. Αλλά στη γυναίκα ενός δολοφόνου τι γράφεις;» Ο Κεραυνός είναι μια ιστορία αγάπης αλλά όχι μόνο: είναι επίσης και μια ιστορία για τη δύναμη των δεσμών της εφηβείας, για τη μέση ηλικία –το οριστικό πέρασμα στην ενήλικη πλευρά της ζωής– και τον πειρασμό ορισμένων μορφών αναχωρητισμού. Το απατηλά εύκολο και χαλαρό ύφος κρύβει μια σχολαστική προσοχή στον ρυθμό, στις εντυπωσιακές εικόνες και στις λεπτομέρειες. Ο Κεραυνός είναι ένα συγκινητικό μυθιστόρημα με άρτια δομή, που έχει όλα τα εφόδια για ένα λαμπρό μέλλον.