Διάσημος ήδη από το Ταξίδι στην άκρη της νύχτας, και θεωρούμενος από πολλούς, μέχρι τότε, ως αριστερός συγγραφέας, ο Λουί Φερντινάν Σελίν εκφράζει για πρώτη φορά ανοιχτά το 1937 τις αντισημιτικές και ρατσιστικές του ιδέες. Το 1938, σε μια εποχή όπου ανά την Ευρώπη Εβραίοι μεταναστεύουν ήδη μαζικά για να σωθούν, εν μέσω της ανόδου των φασιστικών κινημάτων και στα πρόθυρα του Β΄ Π.Π., ο αναρχικός αντιφασίστας Χανς-Έριχ Καμίνσκι, αυτοεξόριστος στη Γαλλία, αναλαμβάνει να του απαντήσει. Με το ευφυέστατο χιούμορ του απομυθοποιεί πλήρως την πολιτική στράτευση του Γάλλου λογοτέχνη και κατακεραυνώνει το διανοητικό του φλερτ με τους ναζί, ενώ εκμεταλλεύεται την ευκαιρία για να διατυπώσει την αντιμιλιταριστική του κοσμοθεώρηση και να σχολιάσει προφητικά την επερχόμενη, γενικευμένη πολεμική σφαγή. Με την πολεμική του ενάντια στον Σελίν, ο Καμίνσκι μάς προσφέρει μια καλή αφορμή να στοχαστούμε γύρω από το ζήτημα της ευθύνης των συγγραφέων αλλά και της σχέσης μεταξύ λογοτεχνίας και ιδεολογίας.