Ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου επιχειρεί με κριτική διάθεση, φαντασία αλλά και χιούμορ να στηλιτεύσει την ανθρώπινη φαυλότητα και μωρία και να διακωμωδήσει κοινωνικές συμπεριφορές με τρόπο δηκτικό, έτσι ώστε να καυτηριάσει την ψευτιά και την υποκρισία και να φανερώσει στους αναγνώστες του γυμνή την αλήθεια. Η σάτιρά του ξεκινάει από μια βασική παραδοχή του. Ότι κανένας άνθρωπος, ανεξάρτητα από το κοινωνικό, οικονομικό ή πνευματικό του επίπεδο, δεν είναι άγιος και υπεράνω πάσης υποψίας και ότι, δυστυχώς, αρκετές φορές τα φαινόμενα απατούν. Μέσα από την πλοκή και την αλληλουχία των γεγονότων αποκαλύπτεται η σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης ψυχής και έρχονται στο φως πρόσωπα και καταστάσεις που άλλοτε προκαλούν περιφρόνηση, άλλοτε ευθυμία και άλλοτε θυμό και αγανάκτηση. Μέσα από την υπερβολή πολλές φορές αλλά και τη γελοιοποίηση κάποιων παρωχημένων καταστάσεων, όπως επίσης και με τον αυτοσαρκασμό των ηρώων του, ο συγγραφέας επιχειρεί να περάσει με ευχάριστο τρόπο κάποιες κοινές αλήθειες και μηνύματα που να προκαλούν εύθυμη διάθεση ακόμα και σ’ αυτούς που ρίχνει τα βέλη του και που δεν θα μπορούσαν να έχουν την ίδια κοινωνική απήχηση αν προβάλλονταν με διαφορετικό τρόπο. Η σάτιρά του, που έχει ως επίκεντρό της άλλοτε τα ιδιωτικά ήθη και άλλοτε εκείνους που εκπροσωπούν τους θεσμούς (εκκλησία, πολιτική και δικαστική εξουσία) ή στρέφεται εναντίον εκείνων που θεωρούνται επαγγελματικά και κοινωνικά καταξιωμένοι, στοχεύει να καταδείξει το αληθινό φως που υπάρχει μέσα από το περιτύλιγμα των πραγμάτων, χωρίς να υπεισέρχεται κανένα ίχνος κακίας και με απώτερο στόχο της να γίνει το διορθωτικό μέσο για τη βελτίωση της ανθρώπινης συμπεριφοράς.