Ο άνθρωπος κατασκευάστηκε σύμφωνα με τη λογική του Ευαγγελίου αλλά και της φύσεως που μας περιβάλλει, για να εκτονώνει την ενέργειά του, δηλαδή την αγάπη του προς πάσα κατεύθυνση. Αυτή είναι η υψηλή προοπτική του, η οποία λειτουργείται μέσα από τους διάφορους ρόλους που κάθε άνθρωπος υποδύεται σε αυτόν τον κόσμο. Αν αγνοήσει αυτήν τη σπουδαία προοπτική, τότε όλοι οι ρόλοι θεοποιούνται, γίνονται εμμονές και με αυτούς αποκτάς μανιώδη σχέση. Οι έμμονες ιδέες για κατάκτηση συγκεκριμένων ρόλων είναι το μεγαλύτερο μαρτύριο του σύγχρονου ανθρώπου, που τον οδηγεί σε ποικίλες ψυχοπάθειες. Όμως στο ανθρώπινο σώμα τα πράγματα λειτουργούν τελείως αντίθετα. Κάθε μέλος του ανθρωπίνου σώματος έχει έναν συγκεκριμένο ρόλο, ο οποίος δεν αυτονομείται αλλά συντελεί στην επίτευξη της μίας και μοναδικής προοπτικής, που είναι να διατηρείται η αρμονική λειτουργία και η ζωή στο σώμα. Αν κάθε μέλος του σώματος έχει τη δική του διαφορετική προοπτική, τότε μιλάμε για σώμα έκτρωμα, που όχι μόνο δεν θα λειτουργεί αρμονικά αλλά καρκινικά και θα οδηγήσει το σώμα γρήγορα σε θάνατο. Ο προσανατολισμός του ενδιαφέροντός μας στη μία και μόνο προοπτική, που είναι η εκτόνωση της αγάπης, μας απαλλάσσει από τα κόμπλεξ και τις εμμονές για αποφυγή η κατάκτηση αντίστοιχα συγκεκριμένων ρόλων και μας βοηθά να ζήσουμε αρμονικά μέσα στο πανανθρώπινο σώμα αυτού του κόσμου.