Το τετράδιο συνταγών της Πηνελόπης Τσολακίδου από την Πέργαμο της Μικράς Ασίας ήταν το έναυσμα αυτής της έκδοσης. Η Λόπη, θεία της Μιράντας Σοφιανού, ήρθε σε νεαρή ηλικία στη Μυτιλήνη, χάνοντας κατά τη Μικρασιατική καταστροφή τις δυο της αδερφές και τη μητέρα της. Με τη στήριξη του θείου της Κωστή Φίλιογλου καθώς και του νονού της, του διάσημου Γερμανού αρχαιολόγου Wilhelm Dοrpfeld, είχε πάντα στο προσκεφάλι της τα επτά τελευταία γράμματα από τις αδερφές της, σταλμένα τον Αύγουστο του 1922 από την Πέργαμο στη Μυτιλήνη. Η νεαρή δασκάλα, βυθισμένη πάντα στη μεγάλη απώλεια, πέρασε όλη τη ζωή της περιμένοντας ένα καλό μαντάτο, ελπίζοντας πως οι αγαπημένες της ζουν. Περίμενε μαγειρεύοντας και μαγειρεύοντας, νοστιμίζοντας τις ζωές των άλλων. Ο Πρόλογος του βιβλίου δίνει ανάγλυφα -τόσο με το κείμενο όσο και με τις φωτογραφίες των ντοκουμέντων που συγκέντρωσε και φύλαξε με αγάπη η συγγραφέας- την ιστορία της Μικρασιατικής ευμάρειας και του πλούτου, και κατόπιν της καταστροφής, μέσα από τη ζωή αυτού του κοριτσιού. Ακολουθεί ο χείμαρρος των συνταγών, που και μόνο με τον καλλιγραφικό χαρακτήρα της Λόπης φανερώνουν τη λεπτότητα και το υψηλό επίπεδο του πολιτισμού των ανθρώπων της Περγάμου. Στις 240 έγχρωμες σελίδες του το βιβλίο περιλαμβάνει 203 συνταγές γλυκισμάτων και φαγητών καθώς και 60 φωτογραφίες αντικειμένων του τραπεζιού της εποχής εκείνης, αντικειμένων που γίνονται πρωταγωνιστές της έκδοσης. Σημαντικά στοιχεία υψηλής αισθητικής στο τραπέζι, το ιερό σημείο που συγκέντρωνε την οικογένεια μετατρέποντας το καθημερινό γεύμα σε τελετουργία.