Ποίο ήταν το “μυστήριο της ευσεβείας”. Το μυστήριο αυτό ήταν μυστικό, απόκρυφο και προαιώνιο σχέδιο της Παναγίας Τριάδος και επομένως άγνωστο και στους Αγγέλους και στους ανθρώπους. Τώρα όμως που το θείο αυτό σχέδιο εκπληρώθηκε κατά το μεγαλύτερο μέρος του, μπορούμε να διακρίνουμε καθαρά τις κύριες φάσεις του και να επισημάνουμε τα βασικά πρόσωπα που εκλήθησαν να παίξουν σημαντικό και πρωτεύοντα ρόλο στην εκπλήρωσι και την επιτυχία του. Βλέποντας έτσι προς τα πίσω την όλη ιστορία της ανθρωπότητας και μάλιστα την ιερή ιστορία της σωτηρίας του ανθρώπου, διαπιστώνουμε, ότι το πρόσωπο της Παρθένου Μαρίας κατέχει κεντρική θέσι στο “Μυστήριο της Ευσεβείας” στην εκπλήρωσι δηλαδή της “αρχαίας και αληθινής βουλής” του Θεού. Διότι η Θεοτόκος, υπηρετώντας στην ενσάρκωσι του Θεού, απετέλεσε το βασικό κλειδί για τη φανέρωσι της προαιώνιας αυτής “βουλής” (= αποφάσεως) του Θεού στους “επί γης” ανθρώπους και τους “εν ουρανοίς” αγίους Αγγέλους. “Ο Θεός Πατήρ, λέγει ο Δαμασκηνός… είχε προγνωστικώς προορίσει την Θεοτόκο Μαρία ως Μητέρα του Μονογενούς Υιού Του… ο θείος αυτός “προορισμός” της Παναγίας είναι ασφαλώς ακατανόητος (δι’ ημάς, ουχ ήττον όμως συμπίπτει εν τω Θεώ με την προαιώνιόν του πρόγνωσιν της ελευθέρας προαιρέσεως και της αξίας και της προσωπικής αγιότητας της Παναγίας). Ο Παράδεισος της Εδέμ είναι ο πρώτος βιβλικός τύπος της Παρθένου. Ο Θεός εδημιούργησε το Παρθένο δάσος και μέσα στην παρθενική ομορφιά του ετοποθέτησε το ωραιότερό του δημιούργημα τον άνθρωπο. Η Εκκλησία, πολύ γρήγορα, είδε εδώ την πρώτη προτύπωσι της Θεοτόκου: Η Παρθένος είναι ο νέος Παράδεισος που φύτευσε ο Δημιουργός μέσα στον χώρο και τον χρόνο της ιστορίας. Απ’ το δεύτερο αυτό Παράδεισο πήγασαν όλες οι ευλογίες για την ανθρωπότητα. Και το σπουδαιότερο: Ενώ ο πρώτος Παράδεισος είχε για κάτοικό του τον χοϊκό Αδάμ, τον “μυστικό Παράδεισο” λαμπρύνη η παρουσία του νέου Αδάμ, του Ιησού.