Η περιγραφή του γνωστικού πεδίου της οικονομικής της άμυνας συμπυκνώνεται στην απόφανση του Θουκυδίδη «...και εστίν ο πόλεμος ούχ όπλων το πλέον αλλά δαπάνης, δι' ην τα όπλα ωφελεί...». Η οικονομική της άμυνας, ως αυτοτελής κλάδος, εισάγει και χρησιμοποιεί τα αναλυτικά και μεθοδολογικά εργαλεία της οικονομικής επιστήμης στο ευρύτατο και πολυδιάστατο φάσμα των θεμάτων που άπτονται του τομέα της εθνικής άμυνας και ασφάλειας. Αποτελεί το πεδίο στο οποίο, με επιστημονικά γόνιμο τρόπο, διασταυρώνονται και διασυνδέονται η οικονομική με την πολιτική επιστήμη και τις διεθνείς σχέσεις.
Στην εξέλιξη της παγκόσμιας ιστορίας, ο πόλεμος και η οικονομία, το χρήμα και η ισχύς, ο πλούτος και η δύναμη, αδιαλείπτως περιπλέκονται σε μία άρρηκτη σχέση αλληλεξάρτησης. Στη σχέση τους αναφέρονται όχι μόνο αρχαίοι συγγραφείς, όπως ο Θουκυδίδης, ο Δημοσθένης, ο Κικέρων αλλά και κείμενα των κλασικών της οικονομικής επιστήμης όπως οι Adam Smith και Jean-Baptiste Say.
Στη σύγχρονη εποχή, η δύσκολη σχέση που διέπει τους δύο βασικούς πυλώνες της ισχύος των κρατών αποκρυσταλλώνεται στο λεκτικό σχήμα "βούτυρο ή κανόνια". Μακρινός απόηχος του διλλήματος μεταξύ "θεωρικών και στρατιωτικών" που έθεσε στους Αθηναίους ο Δημοσθένης. Με τους εξ ορισμού περιορισμένους πόρους που διαθέτει ένα κράτος πρέπει να μεριμνήσει τόσο για το ευ ζειν των πολιτών όσο και για την εθνική άμυνα και ασφάλεια.
Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας παρουσιάζει τα κύρια θεματικά αντικείμενα της οικονομικής της άμυνας, όπως λόγου χάρη: η οικονομική επίδραση των αμυντικών δαπανών, οι εξοπλιστικοί ανταγωνισμοί, η αμυντική βιομηχανία, η παγκόσμια αγορά οπλικών συστημάτων. Η ακροτελεύτια ενότητα του βιβλίου εστιάζει στην Ελλάδα και την Τουρκία, επιχειρώντας να συνδέσει τις μακροχρόνιες εξελίξεις στα συγκριτικά οικονομικά μεγέθη των δύο χωρών με την δυνατότητά τους να κατανέμουν πόρους στην παραγωγή στρατιωτικής δύναμης. Υπό αυτό το πρίσμα καταδεικνύει τις επιπτώσεις που έχει η συρρίκνωση της οικονομικής βάσης της Ελλάδας στον διμερή συσχετισμό ισχύος.