Ο Άντονυ και η Γκλόρια στην Αμερική τη δεκαετία του 1920. Παιδιά μιας γενιάς που ζει την αναστάτωση του έρωτα και της δόξας, αλλά και καταδικασμένη να βιώσει τον τρόμο της φτώχειας και τη λατρεία της επιτυχίας. Παιδιά που βρήκαν "όλους τους θεούς νεκρούς και όλες τις ανθρώπινες πίστεις κλονισμένες". Καταμεσής στη χρυσή "εποχή της τζαζ". Περνούν τη ζωή τους διασκεδάζοντας, μ εκείνο το δυνατό συναίσθημα της άγριας φυγής, μαζί μ έναν τόνο λύπης, αλλά πάντα με το όνειρο και την ελπίδα κάποιας απόλαυσης -ευτυχίας ίσως- γύρω στο τέλος της επόμενης εβδομάδας, μπορεί τα μεσάνυχτα, σε μια μακρινή χώρα. Και βυθισμένοι στις προσωπικές τους περιπέτειες, περιμένοντας μάταια μια κληρονομιά, δεν αντιλαμβάνονται ότι τα πολύχρωμα οράματα της νιότης και η αθωότητα του μεγάλου ονείρου μεταστρέφονται σε ψευδαισθήσεις. Κι όταν πια ο Άντονυ και η Γκλόρια δεν θα βρίσκουν τίποτα από τον ευατό τους που ν αξίζει να διασώσουν, όταν όλα τα συναισθήματα θα έχουν εξαντληθεί, το άγχος της ηθικής αυτογνωσίας θα σκοτώσει το όνειρο και θα δώσει το τελειωτικό χτύπημα στη ματαιωμένη τους αθωότητα.