Ας μου επιτραπεί μια πρόβλεψη. Οι συλλογισμοί που θα διαβάσετε θα είναι λιτοί, κατανοητοί και αναμφίλεκτοι, ενώ τα συμπεράσματα που προκύπτουν απαρέγκλιτα από αυτούς θα είναι λιτά, κατανοητά και αμφιλεγόμενα. Εκεί ακριβώς έγκειται ένα συναρπαστικό και προφανές πρόβλημα. Μολονότι μια επιπόλαιη ανάγνωση μπορεί να οδηγήσει σε αυτό το συμπέρασμα, το παρόν δεν αποτελεί υπεράσπιση του φιλελευθερισμού. Οι υπερασπίσεις ιδεολογικών συστημάτων είναι θλιβερές και συντάσσονται από αντίστοιχα θλιβερούς ιδεολόγους. Το παρόν, αντίθετα, αποτελεί μια λογικά απρόσβλητη και εκκωφαντικά απούσα επισήμανση του γεγονότος ότι η πολιτική φιλοσοφία δε βασίζεται σε τίποτα περισσότερο από την ηθική, δηλαδή μια έννοια απολύτως αυθαίρετη∙ και του γεγονότος ότι οι περισσότεροι άνθρωποι, παραμένοντας πιστοί στις απλούστερες ηθικές τους αρχές, δεν μπορούν παρά να δηλώνουν, σε κάθε περιστατικό που τους υποχρεώνει εκ των πραγμάτων να προβούν σε σχετική δήλωση, απόλυτα και απερίφραστα φιλελεύθεροι. Αν, λοιπόν, οι συλλογισμοί μου παρουσιάζονται με επαρκή σαφήνεια, μέχρι το τέλος του βιβλίου θα έχετε πραγματοποιήσει μια ηθική ενδοσκόπηση την οποία δεν θα υπήρχε υπό διαφορετικές συνθήκες λόγος να πραγματοποιήσετε. Αν είστε ειλικρινείς με τον εαυτό σας, σε πολλά ζητήματα θα έχετε αλλάξει γνώμη. Και αν έχω πετύχει πραγματικά τους σκοπούς μου, θα σας έχω υποχρεώσει σε κάτι παραπάνω από μια εξίτηλη παραδοχή φιλελεύθερου φρονήματος θα έχω επαναπρογραμματίσει τα συλλογιστικά σας αντανακλαστικά, ενσωματώνοντας σε αυτά μια πάγια ροπή προς την ελευθερία.