Ο έρως, βεβαιώνει ο Edgar Morin, «είναι κάτι ενιαίο, όπως ένας τάπητας που έχει υφανθεί με εντελώς διαφορετικά και διαφορετικών προελεύσεων νήματα». Αυτό εξηγεί τη χαρμοσύνη του έρωτος που συνυφαίνεται από την οδύνη και τον πόνο, από τον λόγο και την αφωνία, από τον μύθο και τη γλώσσα. Διότι και πάλι με τα λόγια του Morin, ο έρως «έπεται και συγχρόνως προηγείται του λόγου».