Συνεχίζει τον δρόμο της. Τα αυτοκίνητα δίπλα της κυλούν απαλά στην άσφαλτο. Σκέφτεται να παίξει το παιχνίδι με τους αριθμούς των πινακίδων. Ένα παιχνίδι που το μάθαινε στα παιδιά της, διδάσκοντάς τους την πρόσθεση. Στέκεται και περιμένει στο φανάρι. Στο πεζοδρόμιο απέναντι βλέπει ανθρώπους ανέκφραστους, προβληματισμένους κι ανάμεσά τους ένας νεαρός άνδρας κουνά τα χέρια του, σαν σε χαιρετισμό και φωνάζει «Κυρία Ελένη, κυρία Ελένη!»