Ο ΜΑΗΣ Αχ, θέλω να γράψω ένα ποίημα, ποίημα, ναι, αληθινό για τον μεγάλο μήνα Μάη μα δεν μου βγαίνει (μήπως στέρεψε η έμπνευσή μου;) δεν μου βγαίνει με τίποτα γι'' αυτό κι εγώ μην έχοντας άλλο προνόμιο πάρεξ μονάχα το μυαλό μου σκύβω και λέω ταπεινά: · Θεέ μου, Σ'' ευχαριστώ που ζω σχεδόν καλά για έναν ακόμα λουλουδιασμένο Μάη (πάει, δεν πάει πια η φορτική ζωή μου μα) το βάρος του σταυρού μου εγώ σηκώνω με χαρά κι έτσι ενάρετα βαδίζοντας εδώ κι εκεί χαίρομαι που ο Μάης δεν έβρεξε πολύ, δεν χιόνισε (αυτά τα κάνει ο χειμώνας) χαίρομαι που οι περισσότεροι συνάνθρωποί μου απολαμβάνουνε την άνοιξη, τον Μάη, άντρα δυνατό και όμορφο. Και οι άλλοι; Οι φτωχοί, οι άρρωστοι; Τι κάνουνε οι άλλοι; Πώς τα περνάνε; Ένας από αυτούς τους τελευταίους, αχ ναι, κι εγώ, ο καημένος. Κύριε Ιησού, ελέησόν μας.