Τείχη Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αἰδώ μεγάλα κ᾽ ὑψηλά τριγύρω μου ἔκτισαν τείχη. Καί κάθομαι καί ἀπελπίζομαι τώρα ἐδῶ. Ἄλλο δέν σκέπτομαι: τόν νοῦν μου τρώγει αὐτη ἡ τύχη· διότι πράγματα πολλά ἔξω νά κάμω εἶχον. Ἆ ὅταν ἔκτιζαν τά τείχη πῶς νά μήν προσέξω. Ἀλλά δέν ἄκουσα ποτέ κρότον κτιστῶν ἢ ἦχον. Ἀνεπαισθήτως μ᾽ ἔκλεισαν ἀπό τόν κόσμον ἔξω.