Ο Κήπος ως Τόπος και Ιδέα Ο κήπος, ως χώρος τέρψης και ευδαιμονίας, δεν είναι μόνο ένα φυσικό τοπίο αλλά και ένα πολιτισμικό και φιλοσοφικό δημιούργημα, που αντανακλά τις αντιλήψεις κάθε εποχής για τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση. Από τον χαμένο παράδεισο των αρχαίων μύθων μέχρι τους μοντέρνους και βιομηχανικούς κήπους, από τα μοναστηριακά κλειστά τοπία μέχρι τους τοπιακούς κήπους της Αναγέννησης, η έννοια του κήπου μεταμορφώνεται μαζί με τον άνθρωπο. Η Ποιητική του Κήπου δεν είναι απλώς μια ιστορική καταγραφή. Ο συγγραφέας διατρέχει τη φιλοσοφικοθεολογική θεώρηση, τη ζωγραφική αναπαράσταση, την πραγματεία της κηπουρικής και τη λογοτεχνική αποτύπωση του κήπου, αναδεικνύοντας τον κήπο ως τόπο μνήμης, αλληγορίας, αναστοχασμού και αισθητικής εμπειρίας. «Ο κήπος είναι φαινομενικά στατικός, βρίσκεται σε έναν χώρο προκαθορισμένο, με δικά του σύνορα. Ωστόσο, όπως και η ποίηση, ξεφεύγει από την υλικότητα της κατασκευής του για να οδηγηθεί στο αόρατο και το άυλο». Ένα Βιβλίο για την Ιστορία και τη Φιλοσοφία του Κήπου Από την αρχαιολογία του κήπου και την έννοια του περιφραγμένου χώρου, μέχρι τη σχέση του με τη θεολογία, την ποίηση και τη σύγχρονη πόλη, το βιβλίο του Γιάννη Παρασκευόπουλου καλύπτει ένα ευρύ φάσμα θεωρητικών και καλλιτεχνικών προσεγγίσεων. Η αφήγησή του περιπλανάται σε κηπολογικές παραδόσεις της Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής και της Άπω Ανατολής, ενώ εξετάζει τη μεταμόρφωση του κήπου από ιδιωτικό καταφύγιο σε δημόσιο χώρο, από εφήμερο δημιούργημα σε διαχρονικό σύμβολο.