- Είναι ο πόλεμος ένα εγγενές χαρακτηριστικό των ανθρώπινων κοινωνιών; - Μπορεί ο πόλεμος να αποφευχθεί; - Είναι δυνατόν ο πόλεμος να εξαλειφθεί ως φαινόμενο που διαπερνά τις ανθρώπινες κοινωνίες, επηρεάζοντας τις κοινωνικές δομές, τις θεσμικές και πολιτικές κρατικές οντολογίες, καθώς βέβαια και ολόκληρες ιστορικές περιόδους για την ανθρωπότητα; - Είναι η έναρξη κάθε νέου πόλεμου το τέλος της πολιτικής και η απαρχή μιας νέας βαρβαρότητας; Σε τι χρειάζεται η θεωρία πολέμου; - Είναι η θεωρία πολέμου μια κεκαλυμμένη ωδή θεωρητικοφανών αρχών προς την καταστροφική μανία του ανθρώπου; - Μπορεί ο ορθολογισμός να συνδυαστεί με τη θεωρία πολέμου ή ο πόλεμος ως φαινόμενο λαμβάνεται ad hoc ως το απόγειο του ανορθολογισμού; Αυτά είναι τα κεντρικά ερωτήματα που το παρόν έργο επιθυμεί να συνεισφέρει στον ευρύτερο θεωρητικό διάλογο που λαμβάνει χώρα από την αυγή της ιστορίας μέχρι και σήμερα αλλά με συστηματικό τρόπο εντός των αμφιθεάτρων των Διεθνών Σχέσεων από το τέλος του Β ́ Παγκοσμίου πολέμου. «Αποφάσισα να μην αλλάξω τον κύριο κορμό του βιβλίου. Εμπλουτίστηκε όμως με νέα θεωρητικά δεδομένα, βιβλιογραφία και επιχειρηματολογία. Με χαρά συνειδητοποιώ πως δεκατέσσερα χρόνια μετά την κυκλοφορία του, αν και η νομοτελειακή εξέλιξη με έχει ακουμπήσει και εμένα, παραμένω θιασώτης της άποψης πως ούτε επιτυχημένη πολιτική ούτε αποδοτική διπλωματία ως προς τη διασφάλιση του εθνικού συμφέροντος δεν μπορεί να ασκηθεί αν δεν υφίστανται εκ των προτέρων στέρεες θεωρητικές αναφορές για την κατανόηση του διεθνούς φαινομένου. Κι αυτό ίσως είναι ένα ζήτημα που οφείλει να απασχολήσει σε βάθος την ελληνική εξωτερική πολιτική.» (Από τον πρόλογο της αναθεωρημένης έκδοσης)