Προς το τέλος της ζωής του, ο Ζαν-Ζακ Ρουσσώ, έχοντας ήδη ολοκληρώσει τις περίφημες Εξομολογήσεις του και γράψει το Ο Ρουσσώ κριτής του Ζαν-Ζακ, θα προβεί, μεταξύ 1776 και 1778, στη συγγραφή μίας ακόμη σειράς αυτοβιογραφικών κειμένων· οι Ονειροπολήσεις ενός μοναχικού περιπατητή είναι το τελευταίο του έργο, που θα δημοσιευθεί μετά θάνατον, το 1782...
Τα χαϊκού του Φερνάντο Πεσσόα, χαρακτηριστικά του πνεύματος αυτού του τόσο ιαπωνικού και τόσο οικουμενικού, συνάμα, ποιητικού είδους, αποκαλύπτουν μια «άλλη πτυχή» της πολύπλευρης λογοτεχνικής δραστηριότητας του μεγάλου Πορτογάλου… Μια πτυχή διόλου απροσδόκητη, πάντως, για τον ποιητή που, μέσω των περίφημων ετερωνύμων του, διακήρυσσε ότι κάθε σκέψη του ήταν «μια αίσθηση», καθώς σκεφτόταν «με τα μάτια και τ’ αυτιά», ή δήλωνε με αφοπλιστική απλότητα ότι «δεν υπάρχει», ακριβώς όπως ο ποιητής που συνθέτει χαϊκού δεν υφίσταται στα ποιήματά του...
Απατημένοι σύζυγοι, μοιχαλίδες, συμφεροντολόγες και αδίστακτες υπηρέτριες, γειτόνισσες-προξενήτρες, μαστροποί, πόρνες, απατεώνες, αυλικοί που διασκεδάζουν την πλήξη τους, ζευγάρια που αντιδικούν, πειναλέοι γραμματιζούμενοι και ικανοποιημένοι μες στην άγνοιά τους χωρικοί, ημιμαθείς αξιωματούχοι, αρχοντοχωριάτες, τυχοδιώκτες και τυχοδιώκτριες, αξιοθρήνητοι στρατιώτες, ερωτευμένοι καντηλανάφτες… Τα οκτώ σπαρταριστά επεισόδια του τόμου, αντιπροσωπευτικά της ζωής στην Ισπανία του Θερβάντες –την Ισπανία του Χρυσού Αιώνα αλλά και της παρακμής ηθών και θεσμών–, μας παρουσιάζουν ένα πολυποίκιλο πανόραμα ανθρώπινων τύπων και ευτράπελων καταστάσεων, με ρεαλισμό και ενάργεια που αφοπλίζουν...
Το δοκίμιο αυτό δημοσιεύθηκε το 1763 και ανήκει στα έργα της δεύτερης φάσης της προ-κριτικής περιόδου, στην οποία ο Kant απομακρύνεται βαθμιαία από τον δογματικό ορθολογισμό, διαμορφώνοντας τις θεμελιώδεις έννοιες της μελλοντικής του κριτικής....