Η έννοια του αναστοχασμού αντιμετωπίζεται τελευταία ως βασική συνιστώσα της επαγγελματικής ανάπτυξης των εκπαιδευτικών. Στόχος του αναστοχασμού είναι η ανακάλυψη της άτυπης προσωπικής θεωρίας, που καθοδηγεί τις διδακτικές αποφάσεις και επιλογές του κάθε εκπαιδευτικού, και η προσπάθεια για την ανάπτυξη ή την αναμόρφωσή της. Η στοχαστική ευαισθησία και η μέθοδος με τις οποίες κάποιος αναζητά τις υποκείμενες παραδοχές που κατευθύνουν τη δράση του συμβάλλουν στη διαμόρφωση μιας «ανοιχτής» επαγγελματικής ταυτότητας, που προτάσσει τη διερώτηση απέναντι στις βεβαιότητες. Το βιβλίο αυτό επιχειρεί να διερευνήσει όψεις της –υπό οικοδόμηση– επαγγελματικής ταυτότητας εκπαιδευόμενων εκπαιδευτικών μέσα από τις αναστοχαστικές τους διαδικασίες, στο πλαίσιο της Πρακτικής Άσκησης. Πραγματεύεται θεωρητικά έννοιες όπως πεποιθήσεις και πρακτική γνώση των εκπαιδευτικών και συζητά κριτικά προσεγγίσεις θεωρητικών του αναστοχασμού, που προτείνουν διαφορετικές διαδρομές και τρόπους για την επίτευξή του. Τέλος, το βιβλίο παρουσιάζει και αναλύει έναν αριθμό αναστοχαστικών καταγραφών εκπαιδευόμενων εκπαιδευτικών που φωτίζουν τον θεωρητικό λόγο και εξεικονίζουν παραδειγματικά τον αναστοχασμό ως μια διαδικασία προσωπικής νοηματοδότησης του εκπαιδευτικού έργου.