Η δυτική κοινωνία προσπαθεί να αντιδράσει είτε δυναμικά είτε παθητικά στο πρόβλημα της παράχρησης της φύσης και της οικολογικής αναστροφής. Εκτός από πρωτοβουλίες και προτάσεις αναζητά επίσης τις αναγκαίες εκείνες προσωπικότητες, οι οποίες θα λειτουργήσουν ως σύμβολα και θα της δώσουν το δικαίωμα μιας κριτικής αναψηλάφησης των μέχρι σήμερα εφαρμογών της ανθρώπινης γνώσης. Ανάμεσα σ αυτές τις προσωπικότητες-σύμβολα αναμφίβολα συγκαταλέγεται και ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασσίζης ως ο άνθρωπος της συναδέλφωσης του Θεού, του ανθρώπου και της φύσης. Ο άνθρωπος που προσπάθησε σε όλη του τη ζωή να επαναφέρει τον ευαγγελικό τρόπο ύπαρξης των όντων καθιστώντας τον γεγονός αναγκαίο και απαραίτητο. Απετέλεσε, ο ίδιος, για την εποχή του και τους κανόνες της, έναν άνθρωπο ελεύθερο. Κατόρθωσε να εγγράψει ιστορικά το γεγονός της συναδέλφωσης ουρανού και γης παρ ό,τι σήμερα 800 χρόνια από την κοίμησή του αυτό μας φαίνεται εμπειρικώς καθ όλα νέο και απώτερο. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)