...Ο ιμπε­ρι­α­λι­στι­κός πό­λε­μος της Ρω­σί­ας κα­τά της Ουκρα­νί­ας, κά­πο­τε θα τε­λει­ώ­σει. Με ήτ­τα της Ρω­σί­ας, αυτό είναι προ­δι­α­γε­γραμ­μέ­νο. Τό­τε, όμως, θα χρει­α­στεί να συ­νο­μι­λή­σου­με ξα­νά με τους πο­λί­τες της, να βρού­με κοι­νούς τό­πους συ­νεν­νό­η­σης, συ­νύ­παρ­ξης και αλ­λη­λο­κα­τα­νό­η­σης. Ίσως, στις σε­λί­δες που ακο­λου­θούν, οι δυ­τι­κοί ανα­γνώ­στες απο­κτή­σουν εκεί­να τα ερ­γα­λεία για έναν ουσι­α­στι­κό δι­ά­λο­γο των δύο πλευ­ρών... …Είναι η εικό­να αυτή που βλέ­που­με η πραγ­μα­τι­κή Ρω­σία ή μή­πως υπάρ­χει και μία άλ­λη, η οποία επι­δι­ώ­κει τη συ­νεν­νό­η­ση και τη συ­νύ­παρ­ξη με τη Δύ­ση και την υπό­λοι­πη αν­θρω­πό­τη­τα, μα­κριά από την αυτο­κρα­το­ρι­κή φε­νά­κη; Είναι ένα ερώ­τη­μα που βρί­σκε­ται στο μυ­α­λό και στη σκέ­ψη πολ­λών. Η απά­ντη­ση είναι θε­τι­κή, με την επι­σή­μαν­ση πως οι κύ­κλοι αυτοί ήταν και πα­ρα­μέ­νουν μει­ο­ψη­φι­κοί τό­σο στους κόλ­πους της ρω­σι­κής ηγε­σί­ας όσο και στη ρω­σι­κή κοι­νω­νία. Ωστό­σο, αξί­ζει τον κό­πο να τους γνω­ρί­σει κα­νείς, να δει πώς σκέ­φτο­νται, πώς αντι­με­τω­πί­ζουν τη θέ­ση και το ρό­λο στη ζωή της αν­θρω­πό­τη­τας. Πα­ράλ­λη­λα, είναι ίσως κα­τάλ­λη­λη η ευκαι­ρία για μια ρε­α­λι­στι­κή προ­σέγ­γι­ση της ρω­σι­κής πραγ­μα­τι­κό­τη­τας, των αντι­φά­σε­ων και αντι­θέ­σε­ών της, των επι­δι­ώ­ξε­ων και των δι­α­ψεύ­σε­ών της, του τρό­που με τον οποίο οι ίδιοι οι Ρώ­σοι βλέ­πουν τα πράγ­μα­τα…