Μαρτυρίες σε πρώτο πρόσωπο... Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Χατζησταύρου και άνθρωποι με τους οποίους συμπορεύθηκε στη μακρά πολυκύμαντη πορεία του αποκαλύπτουν, μέσα από αναμνήσεις και προσωπικά βιώματα, μια σειρά από ανθρώπινες πτυχές της Ιστορίας: Το Αϊδίνι στο τέλος του 19ου αιώνα, τον τόπο, την κοινωνία, την οικογένεια του Χρυσοστόμου. Την κατανυκτική ατμόσφαιρα της Χάλκης. Την αγριότητα των Βουλγάρων κομιτατζήδων στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία του 1900 και την αντίδραση των Μακεδονομάχων. Τη Μικρασία των Νεοτούρκων και την απάνθρωπη καταπίεση των Χριστιανών στην αρχή του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου. Σε μια εποχή που οι δραστηριότητες ενός Ιεράρχη εκτείνονταν πέρα από τα εκκλησιαστικά του καθήκοντα και τη στήριξη σκληρά δοκιμαζομένων ανθρώπινων ομάδων, σε ρόλους διπλωμάτη, φορέα παιδείας, ακόμα και οργανωτή ένοπλης αντίστασης. Την Καταστροφή, όπως καταγράφηκε από κάποιον που, μέσα από τη φλεγόμενη Σμύρνη, οδήγησε προς τη σωτηρία χιλιάδες ανυπεράσπιστων ανθρώπων. Την προσφυγιά, από τη σκοπιά του πρόσφυγα και του ταυτόχρονα προστάτη των προσφύγων. Καθοριστικές στιγμές από την Αρχιεπισκοπία του Χρυσοστόμου και, τέλος, το Εκκλησιαστικό Πραξικόπημα του 1967 όπως εξελίχθηκε από την πομπή του Επιταφίου, στο σπίτι του Βύρωνα και την, χωρίς λόγο, νοσηλεία στον Ερυθρό Σταυρό. Μία εκ των έσω ματιά στην Ιστορία.