O Friedrich Nietzsche πίστευε πως, όταν κοιτάς συνεχώς την άβυσσο, έρχεται η στιγμή που κι εκείνη σε κοιτάζει πίσω. Δέκα Έλληνες συγγραφείς τόλμησαν να την κοιτάξουν πίσω. Το Έρεβος τους προσκάλεσε στην αγκαλιά του. Τους τύλιξε και τους έκανε πιο ισχυρούς. Άλλωστε κάθε άνθρωπος καλείται να βρεθεί αντιμέτωπος με τους φόβους του κι έτσι να δυναμώσει. Αυτούς τους φόβους τόλμησαν να μοιραστούν μαζί μας και είναι αλήθεια πως πλέον δεν είμαστε ίδιοι Ζητήσαμε να ονειρευτείτε μαζί μας, Δίχως να σκεφτούμε ότι όνειρα είναι και οι εφιάλτες; Θα συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε οπλισμένοι με τη Φαντασία μας. Γιαννάκης Βασίλης – Σράνκεν Δαγκλής Μιχάλης – Η Κληρονομιά Δεληγιαννίδης Άρης – Το Όνειρο του Ενός Καρυπίδης Μιχάλης – Το Σχέδιο Κεσκίνης Χρήστος – Το Πλήρωμα του Χρόνου Κωστόπουλος Γιώργος – Ο Θεός του Κενού Ματσαγκούρα Χαρά – Ο Θρύλος της Δούκισσας του Λουξεμβούργου Σαββίδης Ιωάννης – Τα Μήλα του Παραδείσου Τσαμπάνης Μηνάς – Η Υπόσχεση Χριστοπούλου Πανωραία – Μία φορά και ένα κακό